FAZY KSIĘŻYCA


KLIKNIJ OBRAZEK
KLIKNIJ OBRAZEK
KLIKNIJ OBRAZEK
KLIKNIJ OBRAZEK

 

 

"Święto Rosz Chodesz (NOWIU KSIĘŻYCA)" wypada przeważnie w drugi dzień (licząc od 0% fazy księżyca) kiedy pojawia się pierwszy sierp, na krótko przed lub po zachodzie słońca.

 

Rosz Chodesz

 

To innymi słowy początek nowego miesiąca, święto nowiu księżyca, którego obchodzenie Tora umieszcza wśród najważniejszych świąt: "Również w wasze dni radosne, w dni święte, na nowiu księżyca, przy waszych ofiarach całopalnych i biesiadnych będziecie dąć w trąby; one będą przypomnieniem o was przed Panem...". W czasach starożytnych ISRAELICI składali tego dnia w Świątyni ofiarę zwaną Musaf. Biblia wspomina także o innych nakazach przestrzeganych tego dnia, takich jak świąteczne posiłki, powstrzymanie się od prowadzenia handlu czy odwiedzanie przywódcy duchowego.

 

Pierwotnie nów, czyli "narodziny" księżyca, nie był wyznaczany według astronomicznych obliczeń, lecz każdorazowo ogłaszano go, gdy dwóch wiarygodnych świadków potwierdziło pojawienie się na niebie sierpa księżyca. Trzydziestego dnia każdego miesiąca członkowie wysokiego sądu zbierali się na dziedzińcu Jerozolimy w oczekiwaniu na świadków, aby w odpowiednim czasie móc ogłosić początek nowego miesiąca i aby kapłani mogli przystąpić do składania ofiar. Aby zawiadomić dalej położone gminy, rozpalano ogniska na Górze Oliwnej. Widzący z daleka światło rozpalali ogniska na wzgórzach. W ten sposób po całym Izraelu rozchodziła się wieść o rozpoczęciu nowego miesiąca. Z czasem Samarytanie zaczęli rozniecać mylące ognie, dlatego do dalej położonych osiedli rozsyłano posłańców. Żydzi, którzy mieszkali w znacznym oddaleniu od Jerozolimy, obchodzili zawsze trzydziesty dzień miesiąca jako Rosz Chodesz, gdy jednak dowiedzieli się o przesunięciu jego daty na trzydziesty pierwszy, świętowali początek miesiąca ponownie. W połowie VI w. został opracowany kalendarz matematyczny i publiczne ogłaszanie Nowego Miesiąca zostało zniesione, lecz w Judaiźmie Mesjańskim tego kalendaża się nie stosuje a trwa przy starej formie ogłaszania Nowiu gdy widać pierwszy sierp księżyca, na krótko przed lub po zachodzie słońca.