ROZWAŻANIE O SZABACIE
CZY WIESZ ŻE BÓG NAKAZUJE ODPOCZYWAĆ W SOBOTĘ
Po raz pierwszy Bóg nakazuje Izraelowi zachowywać szabat, jeszcze przed nadaniem Tory na Synaju, czytamy o tym w: „22 W szóstym zaś dniu zbierali podwójną ilość pożywienia, dwa omery na każdego. I przybyli wszyscy przełożeni zgromadzenia, i donieśli to Mojżeszowi. 23 A on rzekł do nich: «Oto, co Pan chciał wam powiedzieć: Dniem świętym spoczynku, szabatem poświęconym dla Pana, jest dzień jutrzejszy. Upieczcie, co chcecie upiec, i ugotujcie, co chcecie ugotować. Wszystko zaś, co wam zbywa, odłóżcie na dzień następny». 24 I odłożyli na następny dzień według nakazu Mojżesza. I nie nastąpiło gnicie, ani też nie tworzyły się tam robaki. 25 Mojżesz powiedział: «Jedzcie to dzisiaj, albowiem dzisiaj jest szabat ku czci Pana! Dzisiaj nie znajdziecie tego na polu. 26 Przez sześć dni możecie zbierać, jednak w dniu siódmym jest szabat i nie będzie nic tego dnia». (…) 29 Patrzcie! Pan nakazał wam szabat i dlatego w szóstym dniu dał wam pokarm na dwa dni. Każdy przeto z was pozostanie w domu! W dniu siódmym żaden z was niech nie opuszcza swego miejsca zamieszkania». 30 I stosownie do tego lud obchodził dnia siódmego szabat.” IIMoj/Wj 16:22-26; 29-30
Gdy Bóg dał Izraelowi manne, chleb z nieba, powiedział, że przez sześć dni będziesz wychodził i zbierał pojedyńczą ilość ale dnia szóstego zbierzesz podwójną ilość manny abyś miał na dzień siódmy. Bo dnia siódmego jest szabat i nie będziesz zbierał w tym dniu manny, pozostaniesz w domu.
Pokazuje to nam, że Bóg wcześniej już objawiał swoje Prawo i Izraelici je znali. Wiemy, że o szabacie Bóg mówi już przy stworzeniu świata, że ten dzień, siódmy dzień, uznał za święty: „1 W ten sposób zostały ukończone niebo i ziemia oraz wszystkie jej zastępy [stworzeń]. 2 A gdy Bóg ukończył w dniu szóstym swe dzieło, nad którym pracował, odpoczął dnia siódmego po całym swym trudzie, jaki podjął. 3 Wtedy Bóg pobłogosławił ów siódmy dzień i uczynił go świętym; w tym bowiem dniu odpoczął po całej swej pracy, którą wykonał stwarzając.” IMoj/Rdz 2:1-3
Przed Bogiem, siódmy dzień był święty już od założenia świata a Mojżesz już przed nadaniem Prawa na Synaju, nakazywał Izraelitom aby ten dzień zachowywali, czyli szabat obchodzili siódmego dnia.
Następnie na Synaju Bóg w Dekalogu wyraźnie nakazał aby Boży lud zachowywał szabat w siódmym dniu tygodnia: „8 Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić. 9 Sześć dni będziesz pracować i wykonywać wszystkie twe zajęcia. 10 Dzień zaś siódmy jest szabatem ku czci Pana, Boga twego. Nie możesz przeto w dniu tym wykonywać żadnej pracy ani ty sam, ani syn twój, ani twoja córka, ani twój niewolnik, ani twoja niewolnica, ani twoje bydło, ani cudzoziemiec, który mieszka pośród twych bram. 11 W sześciu dniach bowiem uczynił Pan niebo, ziemię, morze oraz wszystko, co jest w nich, w siódmym zaś dniu odpoczął. Dlatego pobłogosławił Pan dzień szabatu i uznał go za święty.” IIMoj/Wj 20:8-11
Jasno zatem widzimy, że zachowywanie szabatu, jest nakazem Bożym zawartym w Dekalogu, który został umieszczony w Arce Przymierza.
Bardzo ciekawe tłumaczenie tych wersetów znajdujemy w Biblii J. Wujka: „( Pamiętaj, abyś dzień sobotni święcił. (9) Sześć dni robić będziesz i będziesz czynił wszytkie dzieła twoje, (10) ale dnia siódmego szabbat PANA Boga twego jest. Nie będziesz czynił żadnej roboty weń, ty i syn twój, i córka twoja, sługa twój i służebnica twoja, bydlę twoje, i gość, który jest między bronami twemi. (11) Przez sześć dni bowiem czynił PAN niebo i ziemię, i morze, i wszytko, co w nich jest, i odpoczął dnia siódmego, i przetoż błogosławił PAN dniowi sobotniemu, i poświęcił ji.” IIMoj/Wj 20:8-11
Jak widzimy, jasno jest napisane co to jest ten siódmy dzień. Jest to sobota „Pamiętaj, abyś dzień sobotni święcił.”
Ciekawe dlaczego tak wielu zatem dzisiaj wierzących, zamiast soboty zachowuje niedzielę. Widzimy jasno jaki jest nakaz Boży w Dekalogu. Jeżeli zatem uważasz, że Dekalog jest nadal ważny, to dlaczego nie zachowujesz soboty jak dzień święty tylko niedzielę? Dlaczego? Niektórzy mówią, że szabat jest dla Żydów, fakt, tak mówią, jednak jak czytamy w tym nakazie, to jest to nakaz ze względu na stworzenie świata.
Ze względu na Żydów to jest to napisane w innym miejscu: „12 Będziesz zważał na szabat, aby go święcić, jak ci nakazał Pan, Bóg twój. 13 Sześć dni będziesz pracował i wykonywał wszelką twą pracę, 14 lecz w siódmym dniu jest szabat Pana, Boga twego. Nie będziesz wykonywał żadnej pracy ani ty, ani twój syn, ani twoja córka, ani twój sługa, ani twoja służąca, ani twój wół, ani twój osioł, ani żadne twoje zwierzę, ani obcy, który przebywa w twoich bramach; aby wypoczął twój niewolnik i twoja niewolnica, jak i ty. 15 Pamiętaj, że byłeś niewolnikiem w ziemi egipskiej i wyprowadził cię stamtąd Pan, Bóg twój, ręką mocną i wyciągniętym ramieniem: przeto ci nakazał Pan, Bóg twój, strzec dnia szabatu.” VMoj/Pwt 5:12-15
Jak widzimy, Izraelici byli w niewoli egipskiej i dlatego Bóg nakazał im święcić szabat. Czyli mamy pełny obraz tak dla Żydów jaki i dla nie Żydów. Czyli najpierw dla Judejczyka a potem dla Greka. Szabat jest dla każdego kto chce służyć Bogu.
Dlatego to upomnienie z jakim zwraca się do Izraela, również jest kierowane i do nas: „12 Potem tak rzekł Pan do Mojżesza: 13 «Powiedz Izraelitom: Przestrzegajcie pilnie moich szabatów, gdyż to jest znak między Mną a wami dla wszystkich waszych pokoleń, by po tym można było poznać, że Ja jestem Pan, który was uświęcam. 14 Przeto zachowujcie szabat, który winien być dla was świętością. I ktokolwiek by go znieważył, będzie ukarany śmiercią, i każdy, kto by wykonywał pracę w tym dniu, będzie wykluczony ze swojego ludu. 15 Przez sześć dni będzie się wykonywać pracę, ale dzień siódmy będzie szabatem odpoczynku, poświęconym Panu, i dlatego ktokolwiek by wykonywał pracę w dniu szabatu, winien być ukarany śmiercią. 16 Izraelici winni pilnie przestrzegać szabatu jako obowiązku i przymierza wiecznego poprzez pokolenia. 17 To będzie znak wiekuisty między Mną a Izraelitami, bo w sześciu dniach Pan stworzył niebo i ziemię, a w siódmym dniu odpoczął i wytchnął».” IIMoj/Wj 31:12-17
Bóg upomina swój lud aby przestrzegali szabatów, nie tylko szabatu, gdyż są one znakiem pomiędzy Bogiem a jego ludem. Te dni mają być dla nas świętością, czy rozumiemy te słowa? Przez ten dzień, zachowywanie tego dnia Bóg nas uświęca. Kto przekracza szabat będzie wykluczony ze Zgromadzenia, poniesie śmierć, sam ją na siebie ściąga. Szabat jest przymierzem wiecznym, czy zatem mógł się skończyć za Nowego Przymierza, skoro jest wiecznym znakiem pomiędzy Bogiem a Jego ludem? Nie sądzę.
Zobaczmy co w innym miejscu na ten temat jest napisane: „1 Dalej Pan powiedział do Mojżesza: 2 «Mów do całej społeczności Izraelitów i powiedz im: Bądźcie świętymi, bo Ja jestem święty, Pan, Bóg wasz! 3 Każdy z was będzie szanował matkę i ojca i będzie zachowywał moje szabaty. Ja jestem Pan, Bóg wasz!” IIIMoj/Kpł 19:1-3
Jednym z warunków naszej świętości i błogosławieństwa Bożego czyli naszego szczęscia w życiu jest szacunek dla rodziców i zachowywanie szabatów.
Potwierdza to prorok Ezechiel: „12 Dałem im także szabaty, aby były znakiem między Mną a nimi, aby poznano, że Ja jestem Pan, który ich uświęca. 13 Ale dom Izraela zbuntował się przeciwko Mnie na pustyni. Nie postępowali według moich praw, moje nakazy odrzucili, które gdy człowiek zachowa, dzięki nim żyje. Również i szabaty moje bezcześcili. Przeto zapowiedziałem, że gniew mój wyleję na nich na pustyni, aby ich wyniszczyć.” Ez 20:12-13
Gdy człowiek zachowuje szabaty oraz Prawa Boże to dzięki nim żyje. Czy to rozumiemy? Szabat wpisuje się w święte czasy Pana: „1 Dalej Pan powiedział do Mojżesza: 2 «Mów do Izraelitów i powiedz im: Oto czasy święte Pana, na które będziecie wzywać ich zwołaniami świętymi, to są moje czasy święte! 3 Przez sześć dni praca będzie wykonywana, ale siódmego dnia jest uroczysty szabat, jest zwołanie święte, nie będziecie wykonywać [w tym dniu] żadnej pracy - to jest szabat dla Pana we wszystkich waszych siedzibach.” IIIMoj/Kpł 23:1-3
Jasno wynika z nakazu, że sześć dni mamy pracować a dnia siódmego jest szabat, nie będziemy wykonywać żadnej pracy oraz mamy się w tym dniu zgromadzać.
O szabatach, czyli już nie szabacie, natomiast czytamy dalej w tym samym rozdziale: „7 Pierwszego dnia będzie dla was zwołanie święte: nie będziecie wykonywać żadnej pracy. 8 Przez siedem dni będziecie składali w ofierze dla Pana ofiarę spalaną, siódmego dnia będzie święte zwołanie, nie będziecie [w tym dniu] wykonywać żadnej pracy».
21 Tego samego dnia zwołacie lud. Będzie to dla was zwołanie święte. Nie będziecie wykonywać tego dnia żadnej pracy. Jest to ustawa wieczysta we wszystkich waszych siedzibach, dla waszych pokoleń.
24 «Powiedz Izraelitom: Pierwszego dnia siódmego miesiąca będziecie obchodzić uroczysty szabat, trąbienie w róg i święte zwołanie. 25 Nie będziecie [wtedy] wykonywać żadnej pracy. Złożycie ofiary spalane dla Pana».
31 Żadnej pracy nie będziecie wykonywać. Jest to ustawa wieczysta dla wszystkich pokoleń, we wszystkich waszych siedzibach. 32 Będzie to dla was uroczysty szabat. Będziecie pościli. Dziewiątego dnia miesiąca, wieczorem, to jest od wieczora do wieczora, będziecie obchodzić wasz szabat».
34 «Powiedz Izraelitom: Piętnastego dnia tego siódmego miesiąca jest Święto Namiotów przez siedem dni dla Pana. 35 Pierwszego dnia jest zwołanie święte: nie będziecie wykonywać żadnej pracy. 36 Przez siedem dni będziecie składać ofiary spalane dla Pana. Ósmego dnia będzie dla was zwołanie święte i złożycie ofiarę spalaną dla Pana. To jest uroczyste zgromadzenie. Nie będziecie wykonywać [w tym dniu] żadnej pracy.” IIIMoj/Kpł 23:7-8; 21; 24-25; 31-32; 34-36
Widać jasno, że podczas innych świat Pana, takich jak Pascha, Przaśniki, Pięćdziesiątnica, Dzień Trąbienia, Dzień Pojednania oraz Namioty, były dodatkowe dni wolne od pracy czyli szabaty. Warto w tym momencie powiedzieć, że święta Pana są świętami ruchomymi a co za tym idzie, wypadały w różne dni tygodnia. Tak jak szabat tygodniowy wypada zawsze co siedem dni, tak szabaty świąteczne w te dni kiedy wypada święto. Czyli szabat tygodniowy nie może wypadać w inny dzień jak sobota a szabat świąteczny może wypaść w różne dni tygodnia.
KIEDY ZACZYNA SIĘ SZABAT?
Wśród wierzących są dwie praktyki rozpoczynania szabatu. Większość zaczyna szabat po zachodzie słońca, są jednak tacy wierzący, którzy zaczynają szabat od wschodu słońca. Sprawa jest poważna, gdyż, jeżeli zaczynamy szabat od wschodu słońca, to tym samych łamiemy Prawo Boże i zaciągamy przed Bogiem winę. Także nie możemy tego lekceważyć.
Zobaczmy co na ten temat mówi Słowo Boże, jak w Biblii jest liczona doba? Pierwszą bardzo ważna wskazówka jest opis stworzenia świata: „3 Wtedy Bóg rzekł: «Niechaj się stanie światłość!» I stała się światłość. 4 Bóg widząc, że światłość jest dobra, oddzielił ją od ciemności. 5 I nazwał Bóg światłość dniem, a ciemność nazwał nocą. I tak upłynął wieczór i poranek - dzień pierwszy. 8 Bóg nazwał to sklepienie niebem. I tak upłynął wieczór i poranek - dzień drugi. 13 I tak upłynął wieczór i poranek - dzień trzeci.” IMoj/Rdz 1:3-5; 8; 13
Dzień czyli doba upłynęła od wieczora do poranka. I tak upłynął wieczór i poranek dzień pierwszy, dzień drugi, dzień trzeci, itd.
Innym zapisem w Słowie Bożym, który nie pozostawia, żadnych wątpliwości, że Bóg liczy dzień, dobę od wieczora do wieczora jest: „26 Dalej Pan powiedział do Mojżesza: 27 «Dziesiątego dnia siódmego miesiąca jest Dzień Przebłagania. Będzie to dla was zwołanie święte. Będziecie pościć i będziecie składać Panu ofiary spalane. 28 W tym dniu nie będziecie wykonywać żadnej pracy, bo jest to Dzień Przebłagania, ażeby dokonano przebłagania za wasze winy przed Panem, Bogiem waszym. 29 Każdy człowiek, który nie będzie pościł tego dnia, będzie wyłączony spośród swego ludu. 30 Każdego człowieka, który będzie pracował tego dnia, wytracę spośród jego ludu. 31 Żadnej pracy nie będziecie wykonywać. Jest to ustawa wieczysta dla wszystkich pokoleń, we wszystkich waszych siedzibach. 32 Będzie to dla was uroczysty szabat. Będziecie pościli. Dziewiątego dnia miesiąca, wieczorem, to jest od wieczora do wieczora, będziecie obchodzić wasz szabat».” IIIMoj/Wj 23:26-32
Widzimy jasno, że dziesiąty dzień, zaczyna się od wieczora dnia dziewiątego i kończy się wieczorem dnia dziesiątego. Czyli nie o północy, nie rano o wschodzie słońca, tylko o zachodzie słońca.
Tę zasadę potwierdza praktyka, jaka była w Izraelu po powrocie z niewoli babilońskiej: „19 I wydałem rozkaz: «Skoro przed szabatem mrok pokryje bramy Jerozolimy, wrota zostaną zamknięte». I drugi rozkaz: «Nie zostaną one otwarte, aż dopiero po szabacie». Następnie niektórych z moich sług postawiłem przy bramach z dalszym rozkazem: «Żaden ładunek nie przedostanie się w dzień szabatu». 20 Wtedy handlarze i sprzedawcy wszelkiego towaru raz lub dwa razy przenocowali poza Jerozolimą. 21 Wówczas ich ostrzegłem i powiedziałem: «Czemu nocujecie przed murem? Jeśli jeszcze raz to zrobicie, podniosę na was rękę». Odtąd w szabat nie przychodzili. 22 Następnie rozkazałem lewitom, by się oczyścili i poszli czuwać przy bramach, żeby rzeczywiście święcono dzień szabatu. I o tym pamiętaj też, Boże mój, i miej litość nade mną według wielkiego miłosierdzia Twego.” Ne 13:19-22
Zanim zapadł zmrok na szabat zamykali bramy miasta aby nie łamano szabatu poprzez handel.
Bardzo wyraźnie widać to na przykładzie śmierci Jeszuy Mesjasza. Przekazy ewangelii, jasno pokazują, że w czasach Jeszuy i Apostołów była właśnie taka zasada, dzień zaczynał się od zachodu słońca dani poprzedniego.
Czytajmy: „42 Pod wieczór już, ponieważ było Przygotowanie, czyli dzień przed szabatem, 43 przyszedł Józef z Arymatei, poważny członek Rady, który również wyczekiwał królestwa Bożego. Śmiało udał się do Piłata i poprosił o ciało Jezusa.” Mk 15:42-43
Co się stało przed szabatem, wyjaśnia dokładniej Łukasz: „50 Był tam człowiek dobry i sprawiedliwy, imieniem Józef, członek Wysokiej Rady. 51 Nie przystał on na ich uchwałę i postępowanie. Był z miasta żydowskiego Arymatei, i oczekiwał królestwa Bożego. 52 On to udał się do Piłata i poprosił o ciało Jezusa. 53 Zdjął je z krzyża, owinął w płótno i złożył w grobie, wykutym w skale, w którym nikt jeszcze nie był pochowany. 54 Był to dzień Przygotowania i szabat się rozjaśniał. 55 Były przy tym niewiasty, które z Nim przyszły z Galilei. Obejrzały grób i w jaki sposób zostało złożone ciało Jezusa. 56 Po powrocie przygotowały wonności i olejki; lecz zgodnie z przykazaniem zachowały spoczynek szabatu.” Łk 23:50-56
Czyli było to przed szabatem, zgodnie z Prawem ciała nie mogły zostać na krzyżu na dzień następny.
Jan dodaje: „31 Ponieważ był to dzień Przygotowania, aby zatem ciała nie pozostawały na krzyżu w szabat - ów bowiem dzień szabatu był wielkim świętem - Żydzi prosili Piłata, aby ukrzyżowanym połamano golenie i usunięto ich ciała.” J 19:31
Widzimy zatem, że przed szabatem świątecznym usunięto ciała w krzyży. Widzimy też, że niewiasty zgodnie z przykazaniem zachowały szabat. Czy ty zgodnie z przykazaniem zachowujesz szabat?
Maria z Magdalii, która z pewością chciała namaścić wonnościami Ciało Mesjasza, przyszła do grobu z rana w niedzielę, kiedy było jeszcze ciemno, to oznacza, że Szabat zakończył się wieczorem w Sobotę. Gdyby Szabat trwał do rana, czekały by z pewnościa do końca Szabatu, aż wzejdzie słońce. Oto te słowa: Ew. Jana 20:1 A pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria z Magdalii udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od grobu. Zwróć uwagę na słowa, które mówią o tym, że pierwszy dzień już trwał chociaż jeszcze było ciemno.
JESZUA A SZABAT
Dzisiaj wielu przeciwników szabatu, mówi, że Jeszua nie zachowywał szabatu dlatego był atakowany przeze faryzeuszy. Dla wielu wierzących jest to argument a tym, że nie trzeba zachowywać szabatu. Zobaczmy czy faktycznie tak było. Przeczytajmy co podaje w tej sprawie Mateusz, ich ulubiony fragment: „1 Pewnego razu Jezus przechodził w szabat wśród zbóż. Uczniowie Jego, odczuwając głód, zaczęli zrywać kłosy i jeść. 2 Gdy to ujrzeli faryzeusze, rzekli Mu: «Oto Twoi uczniowie czynią to, czego nie wolno czynić w szabat». 3 A On im odpowiedział: «Nie czytaliście, co uczynił Dawid, gdy był głodny, on i jego towarzysze? 4 Jak wszedł do domu Bożego i jadł chleby pokładne, których nie było wolno jeść jemu ani jego towarzyszom, tylko samym kapłanom? 5 Albo nie czytaliście w Prawie, że w dzień szabatu kapłani naruszają w świątyni spoczynek szabatu, a są bez winy? 6 Oto powiadam wam: Tu jest coś większego niż świątynia. 7 Gdybyście zrozumieli, co znaczy: Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary, nie potępialibyście niewinnych. 8 Albowiem Syn Człowieczy jest Panem szabatu».” Mt 12:1-8
Uważnie przeczytajmy te historię, Jeszua z uczniami przechodził prze zboża i uczniowie zrywali kłosy bo byli głodni. Jaki zarzut stawiają faryzeusze Jeszui „Oto Twoi uczniowie czynią to, czego nie wolno czynić w szabat”, zarzucają im wykonanie pracy w szabat, polegającej na zerwaniu kłosów aby zaspokoić głód. Co im odpowiada Jeszua, czy mówi, że co wy gadacie, szabat jest nie ważny? Nie, Jeszua pokazuje im, że są sytuacje życiowe i nawet w szabat należy im zaradzić, jak na przykład zaspokojenie głodu czy pełnienie służby przed Bogiem. Gdyby uczniowie w szabat poszli kosić zboże to wtedy było by to złamaniem szabatu ale nie zrywania kłosów w celu zaspokojenia głodu. Zostaje to ich ulubione zawołanie „Albowiem Syn Człowieczy jest Panem szabatu” to znaczy, że szabat jest już nie ważny. Tak nauczają, a może to Syn człowieczy nadał Mojżeszowi Prawo i dlatego On jest panem szabatu? Nie pomyśleliście o tym bracie, siostro. Jeżeli Jeszua jest Panem szabatu to na jakiej podstawie mówisz, że szabat zniesiony. Jeszua jest Panem szabatu a nie „był Panem szabatu” to chyba jednak ważna różnica.
.Inny przykład: „9 Idąc stamtąd, wszedł do ich synagogi. 10 A [był tam] człowiek, który miał uschłą rękę. Zapytali Go, by móc Go oskarżyć: «Czy wolno uzdrawiać w szabat?» 11 Lecz On im odpowiedział: «Kto z was jeśli ma jedną owcę, i jeżeli mu ta w dół wpadnie w szabat, nie chwyci i nie wyciągnie jej? 12 O ileż ważniejszy jest człowiek niż owca! Tak więc wolno jest w szabat dobrze czynić». 13 Wtedy rzekł do owego człowieka: «Wyciągnij rękę!» Wyciągnął, i stała się znów tak zdrowa jak druga. 14 Faryzeusze zaś wyszli i odbyli naradę przeciw Niemu, w jaki sposób Go zgładzić.” Mt 12:9-14
Jeszua wszedł z uczniami do synagogi i uzdrowił człowieka z uschłą ręką. Wykazał na ich postępowaniu, że w szabat gdy wpadnie im owca to oni ja wyciągają, tym bardziej gdy chodzi o człowieka, w szabat można, należy dobrze czynić.
Uzupełnieniem powyższej historii jest opis u Marka: „23 Pewnego razu, gdy Jezus przechodził w szabat wśród zbóż, uczniowie Jego zaczęli po drodze zrywać kłosy. 24 Na to faryzeusze rzekli do Niego: «Patrz, czemu oni robią w szabat to, czego nie wolno?» 25 On im odpowiedział: «Czy nigdy nie czytaliście, co uczynił Dawid, kiedy znalazł się w potrzebie, i był głodny on i jego towarzysze? 26 Jak wszedł do domu Bożego za Abiatara, najwyższego kapłana, i jadł chleby pokładne, które tylko kapłanom jeść wolno; i dał również swoim towarzyszom». 27 I dodał: «To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu. 28 Zatem Syn Człowieczy jest panem szabatu».” Mk 2:23-28
Jeszua wyraźnie pokazuje, że „to szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu.”
Po co ten szabat został ustanowiony dla człowieka, skoro go człowiek nie chce? Bóg po to ustanowił szabat aby człowiek mógł odpocząć po trudzie całego tygodnia, bo sześć dni ma pracować a siódmego odpocząć. W szabat, zgodnie z przykazaniem, ma się zgromadzać aby oddać Bogu chwałę i cześć, w szabat czytano Tore i ją wykładano, w szabat wspólnie rodziny spotykały się na posiłki, w szabat spożywamy wspólne agapy. Bóg jest Bogiem porządku dlatego wyznaczył konkretny dzień, siódmy, sobotę.
Jeszua właśnie w szabat, czyli w sobotę przychodził na zgromadzenia: „1 Wyszedł stamtąd i przyszedł do swego rodzinnego miasta. A towarzyszyli Mu Jego uczniowie. 2 Gdy nadszedł szabat, zaczął nauczać w synagodze; a wielu, przysłuchując się, pytało ze zdziwieniem: «Skąd On to ma? I co za mądrość, która Mu jest dana? I takie cuda dzieją się przez Jego ręce!” Mk 6:1-2
Czy tu: „16 Przyszedł również do Nazaretu, gdzie się wychował. W dzień szabatu udał się swoim zwyczajem do synagogi i powstał, aby czytać.” Łk 4:16
Czy tu: „10 Nauczał raz w szabat w jednej z synagog. 11 A była tam kobieta, która od osiemnastu lat miała ducha niemocy: była pochylona i w żaden sposób nie mogła się wyprostować. 12 Gdy Jezus ją zobaczył, przywołał ją i rzekł do niej: «Niewiasto, jesteś wolna od swej niemocy». 13 Włożył na nią ręce, a natychmiast wyprostowała się i chwaliła Boga. 14 Lecz przełożony synagogi, oburzony tym, że Jezus w szabat uzdrowił, rzekł do ludu: «Jest sześć dni, w których należy pracować. W te więc przychodźcie i leczcie się, a nie w dzień szabatu!» 15 Pan mu odpowiedział: «Obłudnicy, czyż każdy z was nie odwiązuje w szabat wołu lub osła od żłobu i nie prowadzi, by go napoić? 16 A tej córki Abrahama, którą szatan osiemnaście lat trzymał na uwięzi, nie należało uwolnić od tych więzów w dzień szabatu?» 17 Na te słowa wstyd ogarnął wszystkich Jego przeciwników, a lud cały cieszył się ze wszystkich wspaniałych czynów, dokonywanych przez Niego.” Łk 13:10-17
Widzimy, że Jeszua miał w zwyczaju nauczać w szabat, w szabat uzdrawiał. Dlaczego zatem my w szabat tego nie robimy, skoro robił to nasz Pan i Nauczyciel Jeszua, dał nam przykład jak mamy postępować.
Jeszua nigdy nie powiedział, że szabat jest nie ważny. On wiedział, że: „13 Zaprowadzili więc tego człowieka, niedawno jeszcze niewidomego, do faryzeuszów. 14 A tego dnia, w którym Jezus uczynił błoto i otworzył mu oczy, był szabat. 15 I znów faryzeusze pytali go o to, w jaki sposób przejrzał. Powiedział do nich: «Położył mi błoto na oczy, obmyłem się i widzę». 16 Niektórzy więc spośród faryzeuszów rzekli: «Człowiek ten nie jest od Boga, bo nie zachowuje szabatu». Inni powiedzieli: «Ale w jaki sposób człowiek grzeszny może czynić takie znaki?» I powstało wśród nich rozdwojenie.” J 9:13-16
Gdyby nie zachowywał szabatu, to nie byłby od Boga oraz, że grzesznego człowieka Bóg nie wysłuchuje.
Jeszua pokazywał uczniom i faryzeuszom na istotę szabatu a nie na jego zniesienie. Gdyby Jeszua uważał, że szabat jest nieważny, to czy mówił by: „15 Gdy więc ujrzycie "ohydę spustoszenia", o której mówi prorok Daniel, zalegającą miejsce święte - kto czyta, niech rozumie - 16 wtedy ci, którzy będą w Judei, niech uciekają w góry! 17 Kto będzie na dachu, niech nie schodzi, by zabrać rzeczy z domu. 18 A kto będzie na polu, niech nie wraca, żeby wziąć swój płaszcz. 19 Biada zaś brzemiennym i karmiącym w owe dni! 20 A módlcie się, żeby ucieczka wasza nie wypadła w zimie albo w szabat. 21 Będzie bowiem wówczas wielki ucisk, jakiego nie było od początku świata aż dotąd i nigdy nie będzie. 22 Gdyby ów czas nie został skrócony, nikt by nie ocalał. Lecz z powodu wybranych ów czas zostanie skrócony.” Mt 24:15-22
Po co Jeszua mówił „a módlcie się, żeby ucieczka wasza nie wypadła w zimie albo w szabat”, skoro szabat jest nieważny. Mówił o zimie to rozumiem, bo wtedy jest faktycznie ciężko być na banicji ale w szabat, skoro to jak każdy inny dzień, to nie potrzebnie.
Widać zatem jasno i wyraźnie, że Jeszua uważał szabat za ważny, że w tym dniu, swoim zwyczajem nauczał, uzdrawiał, dobrze czynił.
APOSTOŁOWIE A SZABAT
Pięknym przykładem zgromadzenia w szabat jest dzień Pięćdziesiątnicy: „1 Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. (…) 5 Przebywali wtedy w Jerozolimie pobożni Żydzi ze wszystkich narodów pod słońcem.” Dz Ap 2:1; 5
Może ktoś się zdziwić, co ja mówię? Wcześniej czytaliśmy o szabatach i wiemy, że w Pięćdziesiątnicę był to szabat świąteczny. Jak czytaliśmy właśnie w ten dzień, dzień szabatu świątecznego byli zgromadzeni.
Apostoł Paweł właśnie w szabaty głosił Ewangelię: „42 Kiedy wychodzili, proszono ich, aby w następny szabat mówili do nich o tym samym. 43 A po zakończeniu zebrania, wielu Żydów i pobożnych prozelitów towarzyszyło Pawłowi i Barnabie, którzy w rozmowie starali się zachęcić ich do wytrwania w łasce Boga. 44 W następny szabat zebrało się niemal całe miasto, aby słuchać słowa Bożego.„ Dz Ap 13:42-44
W Antiochii Pizydyjskiej ap. Paweł właśnie w szabaty, na zgromadzeniu głosił Ewangelię Judejczykom i poganom.
Tak samo apostołowie zalecali nawracającym poganom, że właśnie w synagodze, mogą się nauczyć Tory: „19 Dlatego ja sądzę, że nie należy nakładać ciężarów na pogan, nawracających się do Boga, 20 lecz napisać im, aby się wstrzymali od pokarmów ofiarowanych bożkom, od nierządu, od tego, co uduszone, i od krwi. 21 Z dawien dawna bowiem w każdym mieście są ludzie, którzy co szabat czytają Mojżesza i wykładają go w synagogach»” Dz Ap 15:19-21
Czyli dalej była kontynuowana praktyka jaka stosował Jeszua, właśnie w szabat i w synagogach czytano Mojżesza i go wykładano.
Pobyt ap. Pawła w Filippi pokazuje, że w szabat zgromadzano się i w innych miejscach niż synagoga: „11 Odbiwszy od lądu w Troadzie popłynęliśmy wprost do Samotraki, a następnego dnia do Neapolu, 12 a stąd do Filippi, głównego miasta tej części Macedonii, które jest [rzymską] kolonią. W tym mieście spędziliśmy kilka dni. 13 W szabat wyszliśmy za bramę nad rzekę, gdzie - jak sądziliśmy - było miejsce modlitwy. I usiadłszy rozmawialiśmy z kobietami, które się zeszły.” Dz Ap 16:11-13
Jak czytamy spotykali się za miastem nad rzeka, mimo, że w Filippi była synagoga. Pokazuje to, że dla Boga ważne jest aby właśnie w szabat odbywały się zgromadzenia i modlitwy. Sprawą drugorzędną jest miejsce.
Wiemy jednak, że w tamtym czasie najczęściej spotykali się w synagogach, jak podają Dzieje Apostolskie: „1 Przeszli przez Amfipolis i Apolonię i przybyli do Tesaloniki, gdzie Żydzi mieli synagogę. 2 Paweł według swego zwyczaju wszedł do nich i przez trzy szabaty rozprawiał z nimi. 3 Na podstawie Pisma wyjaśniał i nauczał: «Mesjasz musiał cierpieć i zmartwychwstać. Jezus, którego wam głoszę, jest tym Mesjaszem».” Dz Ap 18:4-6
Czy: „4 A co szabat rozprawiał w synagodze i przekonywał tak Żydów, jak i Greków. 5 Kiedy Sylas i Tymoteusz przyszli z Macedonii, Paweł oddał się wyłącznie nauczaniu i udowadniał Żydom, że Jezus jest Mesjaszem. 6 A kiedy się sprzeciwiali i bluźnili, otrząsnął swe szaty i powiedział do nich: «Krew wasza na waszą głowę, jam nie winien. Od tej chwili pójdę do pogan». 7 Odszedł stamtąd i poszedł do domu pewnego "czciciela Boga", imieniem Tycjusz Justus. Dom ten przylegał do synagogi. 8 Przełożony synagogi, Kryspus, uwierzył w Pana z całym swym domem, wielu też słuchaczy korynckich uwierzyło i przyjmowało wiarę i chrzest. 9 W nocy Pan przemówił do Pawła w widzeniu: «Przestań się lękać, a przemawiaj i nie milcz,” Dz Ap 18:4-9
Widzimy, że należy wykorzystywać każde miejsce, w którym możemy się zgromadzać, czy to synagoga, dom modlitwy, górna izba czy w plenerze. Jedno jednak jest pewne, należy to robić w szabat.
Może ktoś powiedzieć, że przecież zbierali się w niedzielę, tak zbierali się w niedzielę, jak czytamy: „7 W pierwszym dniu po szabacie, kiedy zebraliśmy się na łamanie chleba, Paweł, który nazajutrz zamierzał odjechać, przemawiał do nich i przedłużył mowę aż do północy. 8 Wiele lamp paliło się w górnej sali, gdzie byliśmy zebrani. 9 Pewien młodzieniec, imieniem Eutych, siedział na oknie pogrążony w głębokim śnie. Kiedy Paweł przedłużał przemówienie, zmorzony snem spadł z trzeciego piętra na dół. Podniesiono go martwego. 10 Paweł zeszedł, przypadł do niego i wziął go w ramiona: «Nie trwóżcie się - powiedział - bo on żyje». 11 I wszedł na górę, łamał chleb i spożywał, a mówił jeszcze długo, bo aż do świtania.” Dz Ap 20:7-11
Ciekawe dlaczego nie jest napisane, że „zebrali się w pierwszy dzień” tylko „ w pierwszy dzień po szabacie”? Wiemy, że wtedy nie było jeszcze niedzieli, były dni tygodnia jako pierwszy, drugi, trzeci itd. a na końcu był szabat. Dlatego szabat był punktem odniesienia do kolejnych dni tygodnia. Co więcej czy znalazłeś nakaz w Biblii aby zgromadzać się pierwszego dnia tygodnia? Czy znalazłeś zakaż w Biblii aby zgromadzać się pierwszego dnia tygodnia? Nie ma w Biblii ani jednego ani drugiego, jest natomiast nakaz aby zgromadzać się w sobotę. Dlatego zgromadzajmy się w sobotę i w inne dni jeżeli Bóg pozwoli.
Dlatego ap. Paweł nauczał: „9 A zatem pozostaje odpoczynek szabatu dla ludu Bożego.” (BT); „(9) Przeto pozostaje jeszcze odpoczynek sobotni dla ludu Bożego.” (BP)
Biblia Poznańska wyraźnie podaje, że dla ludu bożego pozostaje odpoczynek sobotni.
Już słyszę jak przeciwnicy soboty wytaczają armaty w postaci listu do Kolosan: „16 Niechaj więc nikt o was nie wydaje sądu co do jedzenia i picia bądź w sprawie święta czy nowiu, czy szabatu! 17 Są to tylko cienie spraw przyszłych, a rzeczywistość należy do Chrystusa.” (BT)
„ Dlatego niech was nikt nie osądza z powodu jedzenia lub picia lub z powodu udziału w święcie, lub nowiu, lub sabatów —są to cienie (rzeczy) przyszłych; ciało zaś — Pomazańca. „ (Przekład dosłowny za portalem biblia.oblubienica.eu)
Zanim zaczniesz brnąc dalej, to uważnie przeczytaj, czy faktycznie ten werset znosi szabaty, święta, pokarmy? Skoro to są, a nie były, cienie spraw przyszłych, to dlaczego mówisz, że były? Skoro w tych sprawach może nas sądzić Ciało Chrystusa, to jest to czy tego nie ma. Zniósł to ap. Paweł czy jednak zachowywał?
Poza tym czy jest możliwe aby jeden i to źle przetłumaczony fragment Słowa Bożego unieważniał te wszystkie, jakie przeczytaliśmy do tej pory? Nie sądzę. Abyś jednak był pewny, że nie o tym jest tu mowa to przeczytaj do końca ten rozdział z listu do Kolosan i zobacz co ap. Paweł miał na myśli. Ap. Paweł właśnie w tym miejscu wyraźnie potwierdza, że to wszystko co Bóg dał dla człowieka jest dobre, są tylko ludzie, którzy zostali zwiedzeni przez demony i nie trzymają się mocno Głowy, czyli Chrystusa. Pomyśl czy tak nie jest.
Tym bardziej, że Izajasz prorokował, że w tysiącletnim królestwie: „22 Bo jak nowe niebiosa i nowa ziemia, które Ja uczynię, trwać będą przede Mną - wyrocznia Pana - tak będzie trwało wasze potomstwo i wasze imię. 23 Sprawdzi się to, że każdego miesiąca podczas nowiu i każdego tygodnia w szabat, przyjdzie każdy człowiek, by Mi oddać pokłon - mówi Pan.” Iz 66:22-23
Warto to dobrze przemyśleć.
CO ROBIĆ W SZABAT – nakazy i zakazy
Niedawno miałem rozmowę z młodym wierzącym, który zaczął zachowywać szabat, spytał mnie co wolno a co nie wolno czynić w szabat. Jak szabat zachowywać aby było dobrze. Faktycznie jest to pytanie, które stawia sobie każdy z nas, gdy zaczynamy święcić szabat.
Z przykazania Dekalogu, jasno wynika, że mamy pracować sześć dni a dnia siódmego już nie pracować. Czyli nie pracujemy zawodowo (zarobkowo) w szabat, nie wykonujemy prac domowych, które można wykonać w inny dzień, takich jak kopanie działki, mycie okien, remont czy malowanie domu, sąsiadowi możemy pomóc w inny dzień, chyba, że jest to sprawa nagła i pomoc jest niezbędna, to działamy. Nie najmujemy obcych do pracy w szabat.
Ciekawy opis czego nie należy czynić w szabat znajdujemy u Nehemiasza: „15 W owych dniach widziałem, jak w Judzie deptano w szabat tłocznię, noszono snopki i kładziono na osły, tak samo wino, grona, figi i wszelki ładunek, i przywożono to wszystko do Jerozolimy w dzień szabatu. Udzieliłem im przestrogi, gdy w ten dzień chcieli sprzedawać żywność. 16 A mieszkający tam Tyryjczycy przywozili ryby i wszelki towar i w szabat sprzedawali mieszkańcom Judy i w Jerozolimie. 17 Wtedy zgromiłem możnych Judy i powiedziałem im: «Co to za niegodziwa rzecz, którą popełniacie, gwałcąc dzień szabatu. 18 Czyż tak nie uczynili ojcowie wasi? Dlatego też Bóg nasz zesłał całe to nieszczęście na nas i na to miasto. A wy chcecie ściągnąć jeszcze większy gniew na Izraela przez gwałcenie szabatu».” Ne 13:15-18
Czyli handlowanie w szabat i robienie zakupów w szabat nie jest dozwolone. Możemy bez problemu zrobić zakupy dzień wcześniej. Także w sobotę nie powinniśmy chodzić do sklepu na zakupy, w niedzielę nie ma przeszkód.
Nechemiasz rozciąga ten zakaz również na święta: „32 A co do narodów tej ziemi przynoszących towary i wszelkiego rodzaju zboże do sprzedania w dzień sobotni: to nie przyjmiemy tego od nich w szabat ani w dzień święty. Również w roku szabatowym zrzekniemy się korzyści i żądania zwrotu od wszelkiego dłużnika.” Ne 10:32
Widzimy, że zakaz handlu był w szabat tygodniowy i szabaty świąteczne, gdyż one co do przepisów były na równi z szabatem tygodniowym.
Ciekawe słowa padają w ks Królewskiej: „22 Zawołała swego męża mówiąc: «Przyślij mi - proszę - jednego ze sług z jedną oślicą. Pobiegnę do męża Bożego i wrócę». 23 Odpowiedział: «Czemu wyruszasz do niego dzisiaj? Nie ma ani nowiu, ani szabatu». Odrzekła: «Bądź spokojny!»” 2Krl 4:22-23
Potwierdza to, że na nów i na szabat były zgromadzenie, spotkania, czyli zgodnie z nakazem jaki mamy w IIIMoj 23:1-3 aby w szabat się zgromadzać.
W szabat śpiewano Bogu: „1 Psalm. Pieśń. Na dzień szabatu.” Ps 92:1
Ciekawe pouczenie czego nie robić w szabat znajdziemy u Izajasza: „13 Jeśli powściągniesz twe nogi od przekraczania szabatu, żeby w dzień mój święty spraw swych nie załatwiać, jeśli nazwiesz
szabat rozkoszą, a święty dzień Pana - czcigodnym, jeśli go uszanujesz przez unikanie podróży, tak by nie przeprowadzać swej woli ani nie omawiać spraw swoich, 14 wtedy znajdziesz twą rozkosz w Panu. Ja cię powiodę w triumfie przez wyżyny kraju, karmić cię będę dziedzictwem Jakuba, twojego ojca. Albowiem usta Pańskie to wyrzekły».” Iz 58:13-14
Widzimy wyraźnie aby w dzień szabatu, nie rozmawiać o swoich sprawach, interesach, aby nie podróżować w swoich sprawach tylko na zgromadzenie, zostawić sprawy dnia powszedniego na boku. Radować się odpoczynkiem, radować się spotkaniem z braćmi i siostrami. Wspólnie śpiewać Bogu pieśni, wspólnie zanosić modlitwy.
Bóg u Jeremiasza proroka żali się na Izrael, że: „20 i mów do nich: Słuchajcie słowa Pańskiego, królowie judzcy, cały Judo i wszyscy mieszkańcy Jerozolimy przechodzący przez te bramy! 21 To mówi Pan: Strzeżcie się - jeśli wam życie miłe - by nie nosić rzeczy ciężkich w dzień szabatu ani nie wnosić ich przez bramy Jerozolimy. 22 Nie wynoście żadnych ciężarów ze swych domów w dzień szabatu ani nie wykonujcie żadnej pracy, lecz raczej święćcie dzień szabatu, jak nakazałem waszym przodkom. 23 Ale oni nie słuchali ani nie nakłonili swego ucha, lecz uczynili twardym swój kark, odmawiając posłuszeństwa i odrzucając pouczenie. 24 Jeżeli okażecie Mi pełne posłuszeństwo - wyrocznia Pana - jeśli nie będziecie wnosić żadnego ciężaru przez bramy miasta w dzień szabatu i jeśli będziecie święcić dzień szabatu, nie wykonując w nim żadnej pracy, 25 będą wchodzić przez bramę miasta królowie [i książęta] zasiadający na tronie Dawida. Będą wjeżdżać na wozach i koniach, oni, ich dostojnicy, mężowie judzcy i mieszkańcy Jerozolimy, a miasto to będzie zamieszkałe na wieki.” Jr 17:20-23
Bogu nie podoba się dźwiganie ciężarów w domach czy w mieście w dzień szabatu. Gdy będziemy tego unikać to otrzymamy błogosławieństwo.
Ciekawy zapis znajdujemy u Ezechiela: „38 Ponadto i to także Mi uczyniły: świątynię moją splugawiły w ów dzień, oraz zbezcześciły moje szabaty. 39 Bo gdy ofiarowały swych synów bożkom, to jeszcze w tym samym dniu wstępowały do świątyni bezczeszcząc ją. Oto jak postępowały w obrębie mego domu.” Ez 23:38-39
Pokazuje to, że u Boga nie ma zgody aby chodzić do innych Bogów a potem służyć Bogu żywemu. Człowiek grzeszny i nieczysty znieważa Boże Zgromadzenie. Jak jest napisane, nie możecie służyć dwom panom, nie możecie jeść ze stołu pańskiego i stołu demonów. Pamiętajmy o tym, jest tylko jeden dzień święty, jest to szabat a nie jest to niedziela.
Przez proroka Izajasza, Bóg mówi do nawracających się do Boga aby zachowywali szabat: „1 Tak mówi Pan: «Zachowujcie prawo i przestrzegajcie sprawiedliwości, bo moje zbawienie już wnet nadejdzie i moja sprawiedliwość ma się objawić. 2 Błogosławiony człowiek, który tak czyni, i syn człowieczy, który się stosuje do tego: czuwając, by nie pogwałcić szabatu, i pilnując swej ręki, by się nie dopuściła żadnego zła. 3 Niechże cudzoziemiec, który się przyłączył do Pana, nie mówi tak: "Z pewnością Pan wykluczy mnie ze swego ludu". Rzezaniec także niechaj nie mówi: "Oto ja jestem uschłym drzewem". 4 Tak bowiem mówi Pan: "Rzezańcom, którzy przestrzegają moich szabatów i opowiadają się za tym, co Mi się podoba, oraz trzymają się mocno mego przymierza, 5 dam miejsce w moim domu i w moich murach oraz imię lepsze od synów i córek, dam im imię wieczyste i niezniszczalne. 6 Cudzoziemców zaś, którzy się przyłączyli do Pana, ażeby Mu służyć i ażeby miłować imię Pana i zostać Jego sługami - wszystkich zachowujących szabat bez pogwałcenia go i trzymających się mocno mojego przymierza, 7 przyprowadzę na moją Świętą Górę i rozweselę w moim domu modlitwy. Całopalenia ich oraz ofiary będą przyjęte na moim ołtarzu, bo dom mój będzie nazwany domem modlitwy dla wszystkich narodów.” Iz 56:1-7
Jak widać Bóg nie powiedział, że mają zachowywać niedzielę, tylko szabat bez pogwałcenia go.
A ap. Paweł napisał do Judejczyków a nie pogan, takie słowa: „25 Nie opuszczajmy naszych wspólnych zebrań, jak się to stało zwyczajem niektórych, ale zachęcajmy się nawzajem, i to tym bardziej, im wyraźniej widzicie, że zbliża się dzień.” Hbr 10:25
Jak myślicie co Judejczyk przez to rozumiał? Właśnie zgromadzenia w szabat, bo Judejczycy, Jeszua i Apostołowie zgromadzali się właśnie w szabat siódmego dnia czyli w sobotę.
Podsumowując nasze dzisiejsze rozważania szabatowe, widać jasno i wyraźnie, że szabat to sobota i właśnie ten dzień Bóg poświęcił i nakazał zachowywać swojemu ludowi.
Radujmy się zatem i weselmy, że mamy szabat i szabaty, że razem z naszymi braćmi i siostrami na całym świecie, możemy właśnie w dzień szabatu zgromadzać się i oddawać naszemu Bogu Jahwe cześć oraz Jego Synowi Jeszule Mesjaszowi.
THE KOTEL ON-LINE
KALENDARZ MATEMATYCZNY
